een pad door de zee

houtskool, conté en pastelkrijt op papier, 231 x 126 cm

In het verhaal van Exodus ontvlucht een volk de slavernij over een pad dat in de zee ontstaat. Wat als er nu een pad zou zijn door de middellandse zee om over te vluchten? Zou dit een chaos geven of een nieuw evenwicht? Is het mogelijk een pad te maken dat begaanbaar is, beschermd door het vluchtelingenverdrag en medemenselijkheid?

Ik heb een zee van woorden gemaakt: teksten overgeschreven van mensenrechtenverdragen, vluchtelingenverdragen, Europese regels en wetten, asielwetten, artikelen uit kranten, etc. In het herhalende en met nadruk schrijven, komt een woede en wanhoop naar boven. Ik heb dat beheerst omdat de teksten allemaal het karakter van redelijkheid hebben. Een kalme, deinende massa. Er is geen begin en geen eind, de eindeloze stroom van tekst is ongrijpbaar en vormloos. De diepte ervan blijkt pas bij beter kijken. Mensen verzuipen letterlijk in zee en figuurlijk in tijd en papierwerk.

Wat ik me realiseerde tijdens het tekenen is dat er duidelijke afspraken zijn over mensenrechten en verdragen over hoe met vluchtelingen en asielverzoeken om te gaan. Maar overheden overtreden de wet, zoeken de randen ervan op en schenden de mensenrechten.